Περιοχή μελών

βιβλίαπεριοδικάκόμικςπαλιά αντικείμενακαρτ ποστάλδιάφοραεκπαιδευτικά cdαθλητικές εφημερίδεςεφημερίδεςάλμπουμ
 
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της Ζωής Καλαφάτη στην εφημερίδα «Larissanet» «Καλλιεργώντας τη φιλαναγνωσία- πραγματικότητα και προοπτικές» -Βιβλίο και αναγνώστης… Παραμένει μια σχέση συντροφική στην εποχή των μεγάλων αλλαγών που ζούμε; Στη σημερινή, σκληρή πραγματικότητα, που ζούμε, των πολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων, του άγχους, της στέρησης και των καθημερινών προβληματισμών, έχουμε ανάγκη τη διαφυγή μέσα από το όνειρο και τη φαντασία. Σε μια καθημερινότητα , που μας εξωθεί στην στυγνή παραγωγικότητα και στον αγώνα για την επιβίωση, έχουμε ένα πολύ σημαντικό, πνευματικό όπλο για ν’ αντισταθούμε στις αντιξοότητες και στη μοναξιά. Κι αυτό είναι το βιβλίο. - Διαβάζουμε οι έλληνες σα λαός και ποια είναι η σχέση μας με την ανάγνωση; Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, που έγινε πριν λίγα χρόνια, το αφοσιωμένο κοινό στο βιβλίο κυμαίνεται μόλις στο 8%, ενώ το ποσοστό των ατόμων που δε διαβάζουν στη χώρα μας κανένα βιβλίο, ετήσια, ανέρχεται στο 40,7%. Σταθεροί παράγοντες οι οποίοι παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αναγνωστική μας συμπεριφορά, είναι το κοινωνικό και μορφωτικό μας επίπεδο, ο τόπος που διαμένουμε, οι συνθήκες στην οικογένεια και ο αριθμός των μελών της, καθώς και το φύλο του αναγνώστη. Γιατί η ανάγνωση- θα μου επιτρέψετε να πω- είναι γένους θηλυκού. Το βιβλίο, σύμφωνα με τις έρευνες, απουσιάζει θεαματικά από τις νεανικές ηλικίες, ενώ το υποκαθιστούν το διαδίκτυο και η τηλεόραση. -Ποιοι είναι κυριότεροι λόγοι, κατά τη γνώμη σας, που δεν διαβάζουμε; Αυτό που επικαλούμαστε συνήθως είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η αύξηση των ωρών εργασίας, η έλλειψη διάθεσης και η οικονομική ανέχεια. Ωστόσο, η οικονομική κρίση, δεν μπορεί να μας αποκόψει από ό,τι αγαπάμε, επηρεάζει όμως την ένταση της ενασχόλησής μας με αυτό. Επί πλέον δεν μπορούμε ξαφνικά και σε μία νύχτα να μεταμορφωθούμε με το ραβδάκι της καλής μάγισσας των παραμυθιών σε ένα έθνος από αναγνώστες. Χρειάζεται συστηματική εκπαίδευση και προσπάθεια. Κι από την αντίθετη πλευρά , σύμφωνα με τη μελέτη Cultural Statistics της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2011, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποία το μεγαλύτερο μέρος του οικογενειακού προϋπολογισμού, που διατίθεται σε πολιτισμικά αγαθά, προορίζεται για βιβλία, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπου η κατηγορία αυτή δαπανών αφορά εφημερίδες. -Σε μια περίοδο που το βιβλίο θεωρείται πολυτέλεια πώς οδηγούμαστε στη φιλαναγνωσία και με ποιο τρόπο; Η αγάπη για το βιβλίο ξεκινά από την πρώτη παιδική ηλικία, μέσα στους κόλπους της οικογένειας. Η ζεστή αγκαλιά του γονιού, της γιαγιάς και του παππού, που αφηγούνται ιστορίες και παραμύθια στα παιδιά και εγγόνια, είναι το πρώτο και καλύτερο βήμα για τη φιλαναγνωσία. Το συντροφικό διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων αργότερα με τα παιδιά μας, η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων γι’ αυτά που διαβάζουμε, η ελευθερία που δίνουμε στα παιδιά να επιλέγουν μόνα τους βιβλία και να τα απολαμβάνουν, η διάθεση και η θετική συναισθηματική ατμόσφαιρα, αποτελούν πολύ ισχυρά κίνητρα για να δημιουργήσουμε μέσα από την οικογένεια επαρκείς αναγνώστες. Η νέα γενιά γονιών δείχνει ενδιαφέρον για τα βιβλία που κυκλοφορούν και επισκέπτονται συχνά εκθέσεις βιβλίων και βιβλιοπωλεία μαζί με τα παιδιά. Όμως η λυδία λίθος για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας είναι το σχολείο. Με όχημα τη διαμεσολάβηση του εκπαιδευτικού και τη σχολική δανειστική βιβλιοθήκη. Ωστόσο, όταν οι σχολικές βιβλιοθήκες έχουν χρόνια να εμπλουτιστούν με καινούρια βιβλία και το εκπαιδευτικό σύστημα συνδέει την απόλαυση της ανάγνωσης με τον καταναγκασμό, τότε το έργο του εκπαιδευτικού γίνεται ολοένα και δυσκολότερο. Να αναφέρουμε ότι η Θεσσαλία και η Ήπειρος, σύμφωνα με έρευνα του 2011, έχουν τον μικρότερο αριθμό βιβλίων στις σχολικές βιβλιοθήκες. Σε αυτή την έλλειψη μπορεί να συνδράμει θετικά η συνεργασία του σχολείου με τις δημοτικές και δημόσιες βιβλιοθήκες της χώρα μας.
« επιστροφή